zeepaardje liggend in een hand met de zee op de achtergrond

Zeepaardjes op het strand

De wind was gaan liggen en de zon zou er ’s midags bij komen, een ideale dag dus om naar het strand te gaan. We zouden lekker naar de oost fietsen, noordkrompen zoeken en misschien zelfs wat barnsteen vinden.

Ongeveer bij paal 9 zoefden we heerlijk over het strand met een zacht windje in de rug toen Marjolein plots “Ha!” riep en rechtsomkeer maakte. Ik volgde haar en even later stonden we samen naar een prachtig zeepaardje te kijken. Het lag stil op het strand. Aan de sporen in het natte zand konden we zien hoe het zeepaardje nog gesparteld heeft toen het aanspoelde. Dat kon niet zo lang geleden geweest zijn want het afgaande water was nog niet heel ver weg. Zou het nog leven? We vulden gauw een plastic zak met zeewater. Door het water zacht te laten klotsen ging het beestje rechtop drijven. We hoopten dat er weer leven in zou komen maar helaas kwam alle hulp te laat.

Geel zeepaardje met zwart oogje, licht gekrulde staart liggend op het strand. Sporen van beweging in het zand.
Het eerste zeepaardje vlakbij de vloedlijn met sporen in het zand.
Geel zeepaardje met zwart oogje, licht gekrulde staart en rugvin in het water
Het eerste zeepaardje, rechtop drijvend in een plastic zak met zeewater.

We fietsten verder oostwaarts en stopten niet zover van de oostpunt voor lunch. Terwijl we koffie dronken vertelde ik dat ik best wel jaloers was want hoewel ik als passioneel strandjutter al heel wat uurtjes de vloedlijn had afgelopen, had ik nog nooit een zeepaardje gevonden.

Zeepaardjes komen voor in de Waddenzee en de Noordzee. Ze spoelen de laatste jaren wel vaker aan op de Nederlandse stranden. Als het water koud is en er ook nog veel beweging in het water zit door harde wind, dan kunnen ze zich met hun grijpstaart niet goed genoeg vasthouden en spoelen ze aan op het strand.

Op de terugweg fietsten we weer langs de vloedlijn. “Ja, daar!” hoorde ik mezelf veel te hard roepen. Tussen enkele strootjes en veertjes ter hoogte van paal 15 lag nog een zeepaardje! Hoeveel geluk kan een mens hebben? Elk een zeepaardje op een dag!

De tegenwind was – net als onze jutterskoorts – inmiddels flink aangetrokken. De vuurtoren ging aan en het werd te donker om nog verder te zoeken. Moe maar voldaan kwamen we thuis.

Weetje: bij zeepaardjes broeden de mannetjes de eitjes uit in hun buik zodat de vrouwtjes meteen nieuwe eitjes kunnen aanmaken.

zeepaardje liggend in een hand met de zee op de achtergrond
Het tweede zeepaardje, vijf uur later, bij paal 15.

Strand-safari

Ook ontdekken wat er allemaal in zee leeft en op het strand aanspoelt?
Volg de gids!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Winkelwagen
Scroll naar boven
Bel ons